Opvangdieren II - Luipaardschildpad

Eind vorig jaar kwam ik via een bevriende dierenarts in contact met een oudere man, die niet meer voor zijn dieren wilde of kon zorgen en zocht dus een opvangadres voor zijn schildpadden. Ik had aangegeven dat ik wel interesse had in een koppel Cistoclemmys flavomarginata (voorheen Cuora flavomarginata) en in een volwassen man Stigmochelys pardalis (luipaardschildpad). Ik had al wat ervaring met Luipaardschildpadden en had erg veel zin in een volwassen exemplaar. Echter had ik geen ervaring met de semi-aquatische C. flavomarginata's. Ik besloot toch de dieren op te vangen, daar de dieren naarmate ze ouder worden, ze meer op land en minder in het water schijnen te vertoeven. Een aquarium wil ik niet, maar een terrarium met een grote drinkbak kon ik wel voor zorgen. Ik wil en kan nl. geen water- of moerasschildpadden opvangen. 

Toen het zo ver was en de man de schildpadden af kwam geven begin december 2019, moest ik wel even slikken, want de luipaardschildpad was erg groot. Ik kon even snel niet bedenken waar ik die zou gaan huisvesten. Voorlopig maar in een te klein terrarium en z.s.m. een nieuwe grote bak maken. Dat is inmiddels gelukt en de luipaardschildpad zit met slecht weer binnen in z'n verblijf van 250x60x60cm en bij mooi weer is de tuin het terrein van Henk. Henk is vernoemd naar Henk Zwartepoorte, want de schildpad is ooit opgekweekt in dierentuin Blijdorp door Henk Zwartepoorte en de man van wie ik de Luipaardschildpad heb overgenomen heeft hem in 1992 zelf van Henk Zwartepoorte gekregen.

Ook de C. flavomarginata's bleken niet wat ik verwachtte. Het waren er drie i.p.v. twee en ze zagen er niet goed uit. Ze waren erg vies, hadden wat wonden en de nagels waren krom gegroeid en van één dier waren de ogen wit, wat het vermoeden wekte dat het dier blind was. Ook het 'doos'-achtige aan deze Aziatische doosschildpadden was weg, want de klep kon niet meer dicht. Ze waren een beetje uit hun kluiten gegroeid en de 'kleppen' waren wat vergroeid. De C. flavomarginata's bleken na een week of twee toch niks voor mij. Gelukkig had ik snel een opvangadres gevonden. Een kennis in België had nl. wel interesse in de dieren en ik heb de drie dieren geruild voor een juveniele T. graeca iberia.

Henk maakt het erg goed en is ruim 6 kilo (toen hij hier kwam woog hij iets meer dan 5 kilo) en is dus ongeveer een kilo aangekomen. Hij eet voornamelijk andijvie en paardensla en soms ijsbergsla bestrooid met heucobs (verkregen via de schildpaddenvereniging). Ik heb voor Henk een schuilplaats, een UV-warmtespot en een grote drinkbak kunnen realiseren in z'n nieuwe verblijf. Op warme dagen kan Henk de gehele dag in de tuin.