Nieuwe buitenverblijven!

Afgelopen twee jaar is het aantal schildpadden en met name uit Marokko in mijn opvang behoorlijk toegenomen. Daardoor is het aantal binnen- en buitenverblijven ook toegenomen, want de dieren moeten zo goed mogelijk wonen. Dat betekent dat de verblijven zo goed mogelijk ingericht en uitgerust moeten zijn.  Zonlicht en zonnewarmte is gratis en geen lamp die dat kan nabootsen, dus liever buiten!

Door het toenemend aantal schildpadden had ik een tweede aluminium kas gekocht en die heb ik met mijn vriendin in elkaar gezet. Nu had ik twee mooie kassen staan, naast het zelfgemaakte verblijf voor de Panterschildpadden (zie blogpost april 2011). Maar toen kwam Eunice ... een intense extratropische cycloon die op vrijdag 18 februari 2022 in de kustprovincies van Nederland ernstige schade toebracht en zo ook in mijn tuin. Ik dacht eerst nog met wat touwen en balken de kassen op hun plek te kunnen houden, maar al snel bleken touwen en mankracht van de buurjongen en mij te heftig en waaiden de aluminium kassen uit elkaar en vlogen de polycarbonaatpanelen door de wijk. En dat terwijl de schildpadden een paar dagen eerder uit hun winterrust waren gekomen en in de verwarmde kas zaten. Ik heb veel panelen teruggevonden, waarvan de helft gelukkig nog wel bruikbaar was. De aluminium delen van de kas waren verbogen of gebroken en helemaal onbruikbaar (zie foto's). Ik moest dus opnieuw beginnen. Helaas heeft de verzekeringsmaatschappij alleen zichzelf ingedekt en kon ik de schade niet claimen. Ook nog een dure grap dus. 

Vanuit het principe 'als je het goed wil doen, moet je het zelf doen' heb ik nieuwe kassen gemaakt van houten balken, dubbele ruiten en de polycarbonaat platen die nog bruikbaar waren van één van de oude kassen. Deze keer moesten de kassen zo zwaar en stevig worden, dat een volgende Storm er géén grip op zou kunnen krijgen en ik denk dat het gelukt is. Met hulp van mijn vriendin en vrienden die mij van materiaal als hout en ruiten konden voorzien heb ik het volgende gemaakt: 

Deze kassen zijn super stevig, ruim en goed geïsoleerd. De schildpadden zitten veilig en goed. De gehele zomer hebben de kassen het ook erg goed gedaan. De tuin heeft inmiddels ook een vijver gekregen zoals je ziet, welke de biodiversiteit in m'n tuin vergroot en ook als drinkplaats dient voor mijn eigen dieren; de groep loslopende panterschildpadden. Op naar het volgende project, waarbij de schuur geïsoleerd gaat worden, om de andere opvangschildpadden te huisvesten.

Terug naar school

Afgelopen jaar heb ik twee online cursussen gevolgd bij de Amphibian Foundation, waarna ik ook mocht aansluiten als Teacher Assistant (TA) en zelfs een aantal lectures mocht verzorgen bij nieuwe rondes van dezelfde cursussen.

Eerst heb ik zelf de cursus Master Herpetologist gevolgd, waarin elke twee weken een soort amfibie of reptiel langskwam: wormsalamanders, salamanders, kikkers, brughagedissen, hagedissen, slangen, schildpadden en krokodillen. Elke twee weken een stuk of 7 lezingen over één soort en een aantal opdrachten, die voldoende afgerond moesten worden om studiepunten te behalen. Na 16 weken kregen we een online examen, welke ik voldoende heb afgesloten.

Aansluitend heb ik de cursus Husbandry & Captive Management gevolgd, waar het goed zorgen voor reptielen en amfibieën centraal staat. Expertise en ervaringen van vele amfibie- en reptielhouders met verschillende achtergronden (opvangcentra, dierentuinen, biologen en herpetologen) werden gedeeld in verschillende lezingen. Elke twee weken stond een ander onderwerp centraal: voedseldieren, salamanders, kikkers, hagedissen, slangen, schildpadden en algemene tips om succesvol reptielen te houden. Ook hier waren er bij elk onderwerp opdrachten en was er weer een eindexamen. Ook deze heb ik weer met een voldoende afgesloten.

Nu ik voor beide cursussen geslaagd ben, mag ik met meerdere lichtingen van deze cursussen als Teacher Assistant meedoen. Bij de cursus Husbandry & Captive Management mag ik zelfs lezingen verzorgen over:

• the care for the most common kept tortoises
• indoor en outdoor enclosures voor tortoises
• tubefeeding your tortoise
• brumation and tortoises

Medio maart 2023 ga ik aan het Aeres trainingscenter in Barneveld beginnen aan de opleiding Vakbekwaam houder van herpeten. Erg leuk, maar ook een wettelijke verplichting, omdat ik bedrijfsmatig werk met reptielen, vanwege de landschildpaddenopvang aan huis. Ik moet hiervoor dus een vakbekwaamheidsbewijs moet halen. Ik heb er veel zin in!

Herpen in Zuid-Californië

Deze blogpost gaat niet alleen over schildpadden, maar is meer een reisverslag over reptielen en amfibieën. Afgelopen zomer ben ik op vakantie geweest in Zuid-Californië en daar heb ik tijdens een aantal wandelingen in het wild een aantal bijzondere herpeten (reptielen en amfibieën) gezien. Ik ben in drie natuurreservaten geweest en ben onderweg ook het e.e.a. tegengekomen.

Anza-Borrego Desert State Park:

In deze woestijn was het erg heet en er was heel erg weinig dierenleven. Eigenlijk is het enige wat ik op die dag gezien heb de Franje-teenhagedis (Uma notata). Door de franjes aan tenen kan deze hagedis over het losse, extreem hete zand in de woestijn rennen. En dit exemplaar was zo snel als de bliksem. Deze hagedis is volgens het boekje een 'heilige graal' voor de beginnende herpetoloog. Hoe gaaf dat ik die op m'n eerste dag al gezien heb!

Los Padres National Forest:

Onderweg naar Sequoia National Forest en de Turtle Conservancy zijn we door Los Padres National Forest gereden en heb daar het natuurschoon bewonderd. Wat een prachtig land! Tevens kwam ik twee keer een leuke hagedis tegen, die speciaal voor de foto mooi gingen zitten.

Westelijke haagleguaan (Sceloporus occidentalis)

Westelijke zweepstaarthagedis (Aspidoscelis tigris)

Elfin Forest Recreational Reserve:

Hier ben ik twee keer geweest voor een straffe wandeling en beide keren heb ik eindelijk een slang gezien! Van de eerste die ik zag, dacht ik dat het een kousebandslang was, maar de kop vond ik toch anders. Met behulp van wat speurwerk in boeken en een website over Californische herpeten, weet ik zeker dat het een Pleisterneusslang (Salvadora hexalepis virgultea) is en volgens de boeken wordt hij zelden door mensen waargenomen en is hij erg snel. Ik heb daar vele verschillende hagedissen gezien, maar de juveniele padhagedis (Phrynosoma coronatum) was wel erg bijzonder. Tijdens de laatste wandeling had ik weer een slang gezien. Deze keer een Stierslang, die zich ook liet oppakken en minder bang was dan de Pleisterneusslang. 

Westelijke pleisterneusslang (Salvadora hexalepis virgultea)	Westelijke padhagedis (Phrynosoma coronatum)
Gevlekte leguaan (Uta stansburiana)	Westelijke stierslang (Pituophis catenifer)

San Pasqual Valley (Outer-Escondido):

De achtertuin van mijn vriend Allen is groot en leidt vanaf de heuvel de San Pasqual Valley in. Op het terrein heb ik vele herps gespot. Helaas geen ratelslang, maar wel veel hagedissen (vooral Sceloporus occidentalis en Uta stansburiana) en deze twee dieren: de Californische pad of Arroyapad (Anaxyrus californicus). Deze pad is 's nachts actief en brengt het grootste deel van de dag ondergronds door, met uitzondering van de paartijd. Deze pad is momenteel geclassificeerd als een bedreigde soort op de IUCN Rode Lijst van bedreigde soorten en ik kwam wel twee exemplaren tegen! Daarnaast kwam ik een volwassen mannelijk exemplaar van de Californische ebben tarantula (Aphonopelma eutylenum) tegen. Deze is kleiner dan het vrouwtje en pas zijn hol verlaat om een partner te zoeken wanneer ze geslachtsrijp is. Gelukkig mocht ik daar ook getuige van zijn.

Californische pad (Anaxyrus californicus)

Californische ebben vogelspin (Aphonopelma eutylenum)

Naast de reptielen en amfibieën die ik in het wild heb gespot, ben ik op bezoek geweest bij de Turtle Concervancy in Ojai en dat was erg gaaf. De exacte locatie is niet deelbaar, om het conservatiecentrum te beschermen tegen ongewilde gasten. Er worden immers met vele bedreigde soorten gekweekt.

Eigenlijk hoopte ik de enige landschildpadsoort in Californië - de Woestijnschildpad (Gopherus agazzizii) - in het wild tegen te komen, maar dat is (nog) niet gelukt. Wel heb ik een in gevangenschap levend exemplaar bij tuincentrum El Plantio in Escondido gezien. De schildpad heet Buddy en stond wel bekend als een mannetje in de omgeving. Je raadt het al, ik heb de medewerker van het tuincentrum verteld dat het om een vrouwelijk exemplaar gaat. Erg tof om de Woestijnschildpad toch gezien te hebben!

---

Literatuur: Sea Turtles to Sidewinders, A guide to the most fascinating Reptiles & Amphibians - Hood, Westeen and Martínez-Fonseca (2021)

Website: A Guide to the Amphibians and Reptiles of California - https://californiaherps.com/

Winterrust - '22-'23

Afgelopen jaar heb ik een keer een stuk over winterrust bij 'Europese' schildpadden gepubliceerd in Trionyx, het tijdschrift van de Nederlands-Belgische schildpaddenvereniging. Naar aanleiding daarvan heb ik met verschillende experts van gedachten gewisseld en bedacht om de Noord-Afrikaanse schildpadden niet in een echte winterslaap te doen. Vorig jaar heb ik een koelkast gebruikt om m'n dieren hun winterrust te laten doen. Dat beviel goed; de temperatuur was makkelijk constant laag te houden en de dieren waren makkelijk bereikbaar voor controle. Toch zijn er die winter twee dieren niet levend uit de winterrust gekomen; een Testudo graeca ibera (0.1.0) en m'n Testudo graeca marokkensis (1.0.0), m'n enige man en daar baalde ik erg van. Dieren in winterrust doen blijft spannend. Ook dit jaar weer.

In de woonkamer heb ik dit jaar geen ruimte voor de enorme koelkast en vanwege de gestegen energieprijzen (en een verbruik van bijna 2000 watt per dag) probeer ik het dit jaar weer anders. De 'Grieken' oftewel de Testudo hermanni boetgeri zitten in een isolatiedoos van piepschuim met kokosgrond en bladeren erin welke staan opgestapeld in de schuur. Dat zijn vier stuks (zie foto's). Ook één juveniel dier van Testudo graeca ibera en een Testudo horsfieldii zitten op deze manier in winterrust. In de schuur is de temperatuur minder constant dan in de koelkast, maar dat is het in het wild ook niet altijd. Ik ben voornemens om de winterrust minder lang te doen dan voorgaande jaren. Het 'resetten' van de dieren kan in maximaal twee à drie maanden.

1.0.0 T.h.boetgeri	0.1.0 T.h.boetgeri

Vanwege de vrieskou deze week heb ik de groep Panterschildpadden (Stigmochelys pardalis) naar binnen gehaald, omdat de kosten van het verwarmen van hun buitenverblijf te duur werd. In maart mogen ze weer naar hun buitenverblijf. Dan zal het niet meer vriezen en zullen de kosten voor het verwarmen veel lager liggen dan nu, als ik een kachel van 1000 watt zal gebruiken.

De groep Marokkaanse schildpadden (T.g.marokkensis, T.g.graeca) zit nog wel buiten in hun kas. Deze wordt overdag enigszins verwarmd met een straler (een bouwlamp van 500 watt) voor een paar uur. De meeste komen opwarmen en kruipen daarna in hun nachtverblijf. Alhoewel ik ze de laatste paar dagen met de vrieskou niet meer heb gezien. Ze blijven in hun nachtverblijf, waar ik een verwarmingsmat aan de binnenkant van het deksel heb gemonteerd (zie foto), waardoor het nachtverblijf - dat gevuld is met hooi - tussen de 4° en 8° Celsius schommelt bij de vrieskou van -2° tot -6°. Met een bodemthermometer meet ik dat de temperatuur van de bodem, waar ze zich een beetje in hebben ingegraven zo'n 5° Celsius is. Ideaal voor een korte winterrust en reset-periode, alvorens ze naar binnen komen om net als de Panterschildpadden medio maart weer naar hun buitenverblijf te gaan.

Verwarmingsmat aan de binnenkant van het deksel	Nachtverblijf in de kas

Extreme vorm van Metabolic Bone Disease

Onlangs heb ik een Cuora flavomarginata (voorheen: Cistocelemmys flavomarginata) opgevangen. Dit exemplaar zou eigenlijk naar iemand anders gaan, maar die had, nadat hij wist hoe slecht de schildpad er aan toe was, geen interesse meer. Dan is het diertje natuurlijk meer dan welkom hier bij mij thuis. - Deze dieren heb ik ooit zelf even gehouden (i.v.m. noodopvang; zie blogpost dd 8 juli 2020), maar al gauw geruild voor een soort die ik al had.

Het diertje heb ik bij een opslaghouder opgehaald en is blijkbaar bij de vorige (privé-)eigenaar onder erg slechte omstandigheden opgegroeid. Ik vermoed een dame, maar door de ernstige vergroeiingen is het dier dusdanig vergroeid, dat geslacht en leeftijd niet in te schatten zijn.

Het gaat om een zgn. Doosschildpad van het geslacht Cuora. De diertjes komen voor in Azië en Noord-Amerika en deze soort komt uit China. Ze zijn semi-aquatisch en naarmate ze ouder worden begeeft dit soort zich steeds meer op land.

Het opgevangen diertje ziet er dus erg slecht uit. Verkeerde voeding en verzorging zal daarvan de oorzaak wel zijn. Het buikschild (plastron) is groter dan het rugschild (carapax) en is naar binnen gekruld. Het rugschild is afgeplat, misvormd en veel te klein. (Zie foto). Daarbovenop mist deze ook nog eens haar rechter achterpoot, waarvan de reden onbekend is.

Een kenmerk van dit soort is dat ze kunnen opsluiten in hun schild. Het scharnierende plastron kan zoals de kleppen van een doos dicht, waardoor de schildpad zich goed kan verstoppen voor potentieel gevaar. Deze soort houdt er erg van om zich onder het gebladerte te verstoppen, maar houdt ook van zonnen.

Gezien de slechte staat van deze schildpad, heb ik het dier geobserveerd bij het eten en bewegen in het terrarium. Vervolgens heb ik de mening van een dierenarts gevraagd en samen kwamen we tot de conclusie dat het oké met haar gaat. Ze lijkt zeker geen probleem te hebben met bewegen, maar eten gaat soms wat lastig wanneer het te laag wordt aangeboden. Haar kop en nek kunnen namelijk niet over de rand van het plastron heen. Deze schildpad moet ik dus met de hand voeren. Ik vind het fijn dat ze het naar omstandigheden goed doet!

Terugblik naar 2021

2021 was een bijzonder schildpadjaar voor mij. Zo heb ik een nieuw buitenverblijf voor de grote Afrikaanse Luipaardschildpad en Sulcata gebouwd. Daarnaast is de variatie in dieren waar ik voor mag zorgen toegenomen door de aanschaf van een bijzonder soort landschildpad; de Pannenkoekschildpad en vooral door de opvangdieren die van de dierenambulance in Den Haag, Alphen aan den Rijn en Utrecht komen.

In 2021 was het mijn plan een stichting te starten. Daardoor zou ik het opvangen en herplaatsen van reptielen - met name schildpadden - een professioneler karakter kunnen geven. Het biedt ook de mogelijkheid om fondsen en sponsoren te werven, om te voorzien in de verzorging (voedsel, stroom en verblijven) en het legaliseren van de dieren via ESF (European Studbook Foundation). Dit is er nog niet van gekomen, maar het plan is om dit idee in 2022 verder uit te werken.

Het afgelopen jaar heb ik m.b.v. Gendika de ondersoorten kunnen bepalen van de schildpadden, die ik het afgelopen jaar heb opgevangen. Gendika kan a.d.h.v het DNA (huid en swab) de ondersoort bepalen. In 2021 heb ik 0.1.0 Testudo graeca soussensis, 0.1.0 Testudo graeca graeca, 2.0.0 Testudo hermanni boettgeri en 1.0.0 Testudo horsfieldii opgevangen en één schildpad herplaatst.

Medio zomer 2021 ben ik toegetreden tot het bestuur van de European Turtle Alliance (voorheen Turtle Survival Alliance - Europe) en mede door de Brexit is deze stichting formeel verhuisd van het Verenigd Koninkrijk naar mijn woonadres. Bovendien heb ik met ingang van 1 januari 2022 de positie van voorzitter op mij genomen van een andere stichting; European Studbook Foundation, die de belangen van amfibieën en reptielen - en in het bijzonder - schildpadden behartigd.

Voor het volgende voorjaar staat er nog een groot buitenverblijf met kas voor de Marokkaanse landschildpadden in de planning. 2022 zal wat mij betreft dus naast het opvangen van landschildpadden ook nóg meer in het teken staan van samenwerken op zowel landelijk als Europees niveau zodat schildpadden beter beschermd en verzorgd worden. Daarnaast wil ik mijn ervaringen via deze blog en Trionyx blijven delen.

Nierproblemen?

Tijdens de zomer 2021 werd ik benaderd of ik een een hybride Russische vierteenschildpad (Testudo hermanni x Testudo horsfieldii) op te vangen. Los van het feit dat ik nog nooit van een dergelijke hybride kruising heb gehoord, bleek deze 'hybride' Russische vierteenschildpad bij ontvangst gewoon een mannelijk exemplaar van een Griekse landschildpad Testudo hermanni. Aan de hand van de lichte kleur, de vorm en grootte van het schild, vermoed ik dat het om een Testudo hermanni boettgeri gaat. Bij de overdracht verneem ik dat de schildpad ooit is gevonden door de dierenambulance en geplaatst bij een school in Zeeland. Het dier zou daar elke vakantie met een andere leerling mee naar huis gegaan zijn, om voor te zorgen. Zowel op school als bij de leerlingen thuis zou het dier niet de juiste verzorging hebben gehad met de juiste verlichting (UVB) en het juiste voedsel. Zoals verwacht had de schildpad ook last van een vervormd schild (MBD: Metabolic Bone Disease) en een ontzettende snavel; de zgn. papegaaienbek. De snavel heb ik meteen geknipt en het dier goed voedsel aangeboden. So far, so good ...

Omdat de winter er aankwam en ik ook deze schildpad in winterrust wilde hebben ben ik ook met dit dier - net als al m'n andere dieren - een ontwormingskuur aan het begin v.d. herfst gestart. Dit heb ik op aanraden van de reptielenarts met Fenbendazol gedaan. Na het (oraal) toedienen van de eerste ronde werd de schildpad wat rustiger en at het ook veel minder dan voorheen. Na ruim een week vond ik dat de schildpad er slecht uitzag; hij at niet meer en lag wat apathisch onder de UVB lamp (die hij nog wel elke dag opzocht). De lethargische fase bleef maar duren en na een week, en na dwangvoeding, vóór het tweede deel van de ontwormingskuur had de schildpad de pijp aan Maarten gegeven. Super balen dat deze schildpad het niet mocht redden. Door z'n slechte verleden had ik erg veel zin om, juist hem, er bovenop te krijgen.
Na sectie door de dierenarts bleek dat de schildpad afwijkende, kleine nieren had en dus was het vermoeden dat hij is overleden door nierfalen. Er zat ook alleen maar wit uraat in de blaas. Daarnaast was het hart ook helemaal uitgelubberd, dus ook hartfalen kan de doodsoorzaak zijn geweest. Wellicht dat door de slechte verzorging het dier slechte organen had en door de toegediende Fenbendazol moesten de nieren ineens zoveel verwerken, dat dat het dier fataal is geworden. Achteraf heb ik spijt dat ik het dier in winterrust wilde hebben en begonnen ben met een ontwormingskuur. Tip van de dierenarts: alleen dieren ontwormen die echt veel wormen hebben en geen standaard kuur meer voor de dieren die in en uit winterrust komen. Een wijze les zullen we maar zeggen.