Herpen in Zuid-Californië

Deze blogpost gaat niet alleen over schildpadden, maar is meer een reisverslag over reptielen en amfibieën. Afgelopen zomer ben ik op vakantie geweest in Zuid-Californië en daar heb ik tijdens een aantal wandelingen in het wild een aantal bijzondere herpeten (reptielen en amfibieën) gezien. Ik ben in drie natuurreservaten geweest en ben onderweg ook het e.e.a. tegengekomen.

Anza-Borrego Desert State Park:

In deze woestijn was het erg heet en er was heel erg weinig dierenleven. Eigenlijk is het enige wat ik op die dag gezien heb de Franje-teenhagedis (Uma notata). Door de franjes aan tenen kan deze hagedis over het losse, extreem hete zand in de woestijn rennen. En dit exemplaar was zo snel als de bliksem. Deze hagedis is volgens het boekje een 'heilige graal' voor de beginnende herpetoloog. Hoe gaaf dat ik die op m'n eerste dag al gezien heb!

Los Padres National Forest:

Onderweg naar Sequoia National Forest en de Turtle Conservancy zijn we door Los Padres National Forest gereden en heb daar het natuurschoon bewonderd. Wat een prachtig land! Tevens kwam ik twee keer een leuke hagedis tegen, die speciaal voor de foto mooi gingen zitten.

Westelijke haagleguaan (Sceloporus occidentalis)

Westelijke zweepstaarthagedis (Aspidoscelis tigris)

Elfin Forest Recreational Reserve:

Hier ben ik twee keer geweest voor een straffe wandeling en beide keren heb ik eindelijk een slang gezien! Van de eerste die ik zag, dacht ik dat het een kousebandslang was, maar de kop vond ik toch anders. Met behulp van wat speurwerk in boeken en een website over Californische herpeten, weet ik zeker dat het een Pleisterneusslang (Salvadora hexalepis virgultea) is en volgens de boeken wordt hij zelden door mensen waargenomen en is hij erg snel. Ik heb daar vele verschillende hagedissen gezien, maar de juveniele padhagedis (Phrynosoma coronatum) was wel erg bijzonder. Tijdens de laatste wandeling had ik weer een slang gezien. Deze keer een Stierslang, die zich ook liet oppakken en minder bang was dan de Pleisterneusslang. 

Westelijke pleisterneusslang (Salvadora hexalepis virgultea)	Westelijke padhagedis (Phrynosoma coronatum)
Gevlekte leguaan (Uta stansburiana)	Westelijke stierslang (Pituophis catenifer)

San Pasqual Valley (Outer-Escondido):

De achtertuin van mijn vriend Allen is groot en leidt vanaf de heuvel de San Pasqual Valley in. Op het terrein heb ik vele herps gespot. Helaas geen ratelslang, maar wel veel hagedissen (vooral Sceloporus occidentalis en Uta stansburiana) en deze twee dieren: de Californische pad of Arroyapad (Anaxyrus californicus). Deze pad is 's nachts actief en brengt het grootste deel van de dag ondergronds door, met uitzondering van de paartijd. Deze pad is momenteel geclassificeerd als een bedreigde soort op de IUCN Rode Lijst van bedreigde soorten en ik kwam wel twee exemplaren tegen! Daarnaast kwam ik een volwassen mannelijk exemplaar van de Californische ebben tarantula (Aphonopelma eutylenum) tegen. Deze is kleiner dan het vrouwtje en pas zijn hol verlaat om een partner te zoeken wanneer ze geslachtsrijp is. Gelukkig mocht ik daar ook getuige van zijn.

Californische pad (Anaxyrus californicus)

Californische ebben vogelspin (Aphonopelma eutylenum)

Naast de reptielen en amfibieën die ik in het wild heb gespot, ben ik op bezoek geweest bij de Turtle Concervancy in Ojai en dat was erg gaaf. De exacte locatie is niet deelbaar, om het conservatiecentrum te beschermen tegen ongewilde gasten. Er worden immers met vele bedreigde soorten gekweekt.

Eigenlijk hoopte ik de enige landschildpadsoort in Californië - de Woestijnschildpad (Gopherus agazzizii) - in het wild tegen te komen, maar dat is (nog) niet gelukt. Wel heb ik een in gevangenschap levend exemplaar bij tuincentrum El Plantio in Escondido gezien. De schildpad heet Buddy en stond wel bekend als een mannetje in de omgeving. Je raadt het al, ik heb de medewerker van het tuincentrum verteld dat het om een vrouwelijk exemplaar gaat. Erg tof om de Woestijnschildpad toch gezien te hebben!

---

Literatuur: Sea Turtles to Sidewinders, A guide to the most fascinating Reptiles & Amphibians - Hood, Westeen and Martínez-Fonseca (2021)

Website: A Guide to the Amphibians and Reptiles of California - https://californiaherps.com/

Winterrust - '22-'23

Afgelopen jaar heb ik een keer een stuk over winterrust bij 'Europese' schildpadden gepubliceerd in Trionyx, het tijdschrift van de Nederlands-Belgische schildpaddenvereniging. Naar aanleiding daarvan heb ik met verschillende experts van gedachten gewisseld en bedacht om de Noord-Afrikaanse schildpadden niet in een echte winterslaap te doen. Vorig jaar heb ik een koelkast gebruikt om m'n dieren hun winterrust te laten doen. Dat beviel goed; de temperatuur was makkelijk constant laag te houden en de dieren waren makkelijk bereikbaar voor controle. Toch zijn er die winter twee dieren niet levend uit de winterrust gekomen; een Testudo graeca ibera (0.1.0) en m'n Testudo graeca marokkensis (1.0.0), m'n enige man en daar baalde ik erg van. Dieren in winterrust doen blijft spannend. Ook dit jaar weer.

In de woonkamer heb ik dit jaar geen ruimte voor de enorme koelkast en vanwege de gestegen energieprijzen (en een verbruik van bijna 2000 watt per dag) probeer ik het dit jaar weer anders. De 'Grieken' oftewel de Testudo hermanni boetgeri zitten in een isolatiedoos van piepschuim met kokosgrond en bladeren erin welke staan opgestapeld in de schuur. Dat zijn vier stuks (zie foto's). Ook één juveniel dier van Testudo graeca ibera en een Testudo horsfieldii zitten op deze manier in winterrust. In de schuur is de temperatuur minder constant dan in de koelkast, maar dat is het in het wild ook niet altijd. Ik ben voornemens om de winterrust minder lang te doen dan voorgaande jaren. Het 'resetten' van de dieren kan in maximaal twee à drie maanden.

1.0.0 T.h.boetgeri	0.1.0 T.h.boetgeri

Vanwege de vrieskou deze week heb ik de groep Panterschildpadden (Stigmochelys pardalis) naar binnen gehaald, omdat de kosten van het verwarmen van hun buitenverblijf te duur werd. In maart mogen ze weer naar hun buitenverblijf. Dan zal het niet meer vriezen en zullen de kosten voor het verwarmen veel lager liggen dan nu, als ik een kachel van 1000 watt zal gebruiken.

De groep Marokkaanse schildpadden (T.g.marokkensis, T.g.graeca) zit nog wel buiten in hun kas. Deze wordt overdag enigszins verwarmd met een straler (een bouwlamp van 500 watt) voor een paar uur. De meeste komen opwarmen en kruipen daarna in hun nachtverblijf. Alhoewel ik ze de laatste paar dagen met de vrieskou niet meer heb gezien. Ze blijven in hun nachtverblijf, waar ik een verwarmingsmat aan de binnenkant van het deksel heb gemonteerd (zie foto), waardoor het nachtverblijf - dat gevuld is met hooi - tussen de 4° en 8° Celsius schommelt bij de vrieskou van -2° tot -6°. Met een bodemthermometer meet ik dat de temperatuur van de bodem, waar ze zich een beetje in hebben ingegraven zo'n 5° Celsius is. Ideaal voor een korte winterrust en reset-periode, alvorens ze naar binnen komen om net als de Panterschildpadden medio maart weer naar hun buitenverblijf te gaan.

Verwarmingsmat aan de binnenkant van het deksel	Nachtverblijf in de kas