zaterdag 31 oktober 2020

Winterverblijf

De optimale lengte van de winterrust voor Testudo's loopt volgens verschillende bronnen van zo'n zes weken tot 3 maanden. Tot nu toe is het nog niet echt koud genoeg voor een winterrust, dus liever begin ik nog niet, omdat de dieren misschien door de te hoge temperaturen wakker blijven en te veel reserves verbruiken. Vorige winter hebben al mijn Testudo's zo'n 5 tot 6 maanden in winterrust gezeten. Begin oktober ben ik toen de winterrust gestart, vanwege het sterk dalen van de temperatuur en het onverwarmde 'open' buitenverblijf. Mijn Testudo graeca marokkensis moesten een beter verblijf voor de komende winter krijgen. Dit om de start van de winterrust wat uit te stellen tot ergens eind november/begin december - waardoor de dieren een kortere winterrust hebben - heb ik het buitenverblijf van de Testudo graeca marokkensis uitgebreid met een winterverblijf. 

Ik heb een winddichte 'kooi' geplaatst op het buitenverblijf, waardoor er een lampenkap met keramische lamp op de juiste hoogte gehangen kan worden, zodat de ruimte enigszins verwarmd wordt en de dieren kunnen 'zonnebaden' onder de stralingswarmte. Aan de buitenkant heb ik platen van polycarbonaat bevestigd, zodat de wind er niet bij kan en op het dak zit een ruit van 5 mm glas. Het winterverblijf is hierdoor wind- en waterdicht en de warmte blijft goed hangen in de ruimte (overdag rond 18 graden Celcius) waar de schildpadden gedurende de koude dagen vertoeven. 

Het winterverblijf blijft permanent bevestigd op het buitenverblijf en in het voorjaar verwijder ik de polycarbonaat platen om natuurlijke zonnewarmte en UV-licht in het buitenverblijf te verkrijgen. Uiteraard zit er wel gaas om het winterverblijf heen, om te voorkomen dat er katten en ongedierte bij de schildpadden kunnen. 

Mijn dieren van het soort Testudo graeca ibera zitten al in een winddichte kas met verwarming, dus die kunnen de koudere dagen in oktober makkelijk verdragen. 

donderdag 15 oktober 2020

Papegaaiensnavel

Door het eten van verkeerd voedsel kan een landschildpad een vergroeiing krijgen aan z'n bek. Door te zacht voedsel en een calciumgebrek kan een schildpad nl. een 'overbite' of een zgn. papegaaiensnavel krijgen. Deze vergroeiing ontstaat pas na jarenlang slecht voedsel toegediend te krijgen. Een gevolg van de zgn. papegaaiensnavel is dat de schildpad moeite kan krijgen bij het eten, omdat de snavel te lang is en de bek niet ver genoeg open kan om goed te kunnen eten. Dat moet dus voorkomen worden en de vergroeiing is vrij gemakkelijk te verhelpen.

Onlangs heb ik een Russische vierteen (Testudo horsfieldii) via de dierenambulance opgevangen en het diertje had een behoorlijke papegaaiensnavel (zie foto). De snavel van de schildpad heb ik bijgeknipt met een gewone nagelknipper en dat is prima gelukt. Ik heb het eerder gedaan bij twee Griekse landschildpadden van een vriend van mij. Hieronder een foto van voor en na de 'behandeling' met de nagelknipper. Indien je schildpad een zgn. papegaaiensnavel heeft kun je die dus redelijk gemakkelijk zelf bijknippen met een nagelknipper. Wees wel voorzichtig en knip de snavel niet al te kort. Gaat sneller dan een nagelvijl en (voor mijn gevoel) veiliger dan een roterend slijpsteentje. Succes!